นิยาม ของ คำว่า "รัก"

Story lOve

       คุณเคยคิดไหม ว่าความรักนั้นเป็นสิ่งสวยงาม ความรักนั้น มากจากหลายๆที่ บนโลกใบนี้ !!!!

       ความรักในความคิดของจูน มันไม่ได้ มาจากแค่คนรักหรอก จูนว่า พ่อแม่ก็มีส่วนนะ  ความรักจากเพื่อน ความรักจากสรรพสิ่งบนโลกใบนี้  เอิ๊ก ก ก ~ –[]–

จูน รู้และ ความรักของจูน คือการเริ่มต้น คิดที่จะรักใครสักคน พ่อแม่ อันนี้ก็มีส่วนนะ แม่ให้จูนได้ทุกอย่างทั้งเงินและเวลา เวลาที่อยากได้เสื้อผ้า พ่อก็ซื้อให้ แต่พ่อไม่ค่อยมีเวลาให้จูนหรอก พ่อไม่เคยเข้าใจจูน มีแต่แม่เท่านั้นแหละ ไม่หรอก มันอาจจะเป็นแค่ความคิดบางส่วน ความคิดมันจะติดอย่างไงก็ได้ จะถูกหรือผิด มันก็ได้แค่คิด แต่เรายังไม่ได้กระทำมันลงไป  จูนว่า จูนเป็นคนที่โชคดีที่สุดเลยแหละ จูนว่านะคนทุกคนบนโลกใบนี้ไม่มีใครที่จะมีความสุขไปตลอดหรอกในเรื่องของความรัก เหมือนพี่ของจูนอะ ความรักในรูปแบบของพี่จูน ก็เป็นสิ่งสวยงามนะ จูนแอบได้ยินเวลาที่พี่ของจูนพูดถึงความรักในรูปแบบของเขา จูนเองก็แอบอิจฉาไม่ได้หรอก ว่าเขาคิดได้ไง อันนี้ก้ออยากมีความคิดเหมือนพี่บ้างอ่ะแหละ !   ความรักจากเพื่อนนะหรือ ! จูนมีเพื่อนมากมายในชีวิตตลอดเวลา 15 ปีมานี้ มีทั้งเพื่อนรักและเพื่อนที่คอยจูงจมูกไปในทางที่ผิด มีเพื่อนเป็นกลุ่ม ๆ นะหรอ ไม่มั้ง ไม่มีดีด้วยซ้ำไป มีแต่คนที่จะคอยอิจฉาเรา เวลาที่เราทำอะไร เด่น เกินหน้าเกินตา ไม่หรอก มันน่าจะเป็นกันทุกคน ความรักจากคนที่เรารักนะหรอ ! มันก็มีความสุขดีนะ มันเหมือนว่า ช่วงเวลาที่ได้อยู่ได้ใกล้กัน มีความสุขมีรอยยิ้ม มีกันและกัน ได้ไปเที่ยว ได้ไปที่ไหน ๆ ที่คิดว่าอยากจะไป มีของมา    เซอร์ไพร์ อยู่เรื่อย ๆ ^^

         แต่แล้ว มันต้องมีวันที่จากลา โบกมือ บ๊ายบาย กับความรัก

อันแสนสั้น ...

จูนว่านะ การที่จะมาให้ตัดใจอะมันยากนะ กับการลบเลือนภาพวันเก่า ๆ

มันเจ็บอยู่เหมือนกันนะกับการลืม เจ็บนะกับการที่เราไปในสถานที่ ที่เราสองคนเคยไปด้วยกัน แอบยิ้มและมีความสุขนะ แต่พอนึกถึงภาพเวลาที่เราต้องลาจากมันเจ็บยิ่งกว่าการที่เราประสบอุบัติเหตุ อยู่อย่างนี้ ก็เหมือนตายทั้งเป็น อยู่โดยที่ไร้จิตใจ มีเพียงแค่ร่างกายอันบอบช้ำ กับความรัก จูนไม่คิดที่จะฆ่าตัวตายหรอก จูนว่ามันเป็นความคิดที่ไร้สาระ ไม่หรอก บางคนคิดแค่ว่าจะอยู่ต่อไปทำไม เมื่อไม่มีเขา ! จูนเองก็คิดนะว่าจูนอยู่ไม่ได้หรอก เวลาจะเยียวยาทุกสิ่ง ให้คงอยู่ในรูปแบบที่มันจะเป็น ในสังคมนี้ยังมีอีกหลาย ๆ คน ที่ผ่านมาพบปะเราอยากที่จะรู้จัก โรงเรียนที่คิดว่าจะได้อยู่ด้วยกัน มันจบลงแล้ว สิ่งที่เคยฝันไว้ สรุปแล้ว ! มันคือโลกแห่งจิตนาการมันไม่มีทางเป็นจริง ที่จะให้สายลมปะทะกับลำตัวเราเพียงคนเดียวโดยที่เหนี่ยวรั้งไม่ให้สายลมนั้น จางหายไปไหน

         จูนว่าความรักเปรียบได้กับทุก ๆ สิ่ง ในรูปแบบที่เราอยากจะ

เปรียบเปรย จูนว่าจูนเปรียบความรักเหมือนกับยาเสพติด .. ทำไมนะหรือ

เวลาที่เราขาดยาก็เหมือนจะขาดใจ แรก ๆ เราก็แค่ลองเล่น ๆ พอติดขึ้นมาเราก็จากไปไม่ได้ เวลาที่เราขาดมันเราแทบอยากจะร้องแต่แล้วแต่เล่า

เราต้องทำชีวิตของเราให้ดีที่สุด โดยการตัดมันออกไป และคุณคิดว่า เลิกยามันเลิกได้ง่ายไหม ?

ไม่หรอกคะ จูนเชื่ออย่างนั้น จะตัดให้ขาดมันต้องหาสิ่งอื่นมาทดแทนเพื่อทำให้ลืม และไม่ต้องไปคิดถึงมันอีก ใช่ไหมละ !!!!

เหมือนความรักของจูนครั้งนี้ จูนต้องการที่จะลืมมัน แต่จูนก็ต้องพยายามทำให้ได้ พยายามอยู่หลายครั้งหลายคลา สุดท้ายก็ทำไม่ได้ เพราะหัวใจไม่ใช้ใส่ติ่ง ตัดแล้วทิ้งจะได้หายเจ็บ หัวใจไม่ใช่กระดาษ จะตัดให้ขาดเมื่อไหร่ก้อได้ ตัดกระดาษใช้กรรไกร แต่ตัดใจเขาใช้น้ำตา นะ !!!!!!!!!!!! T^T

         กินไม่ได้ หรอกความรัก หน่ะ !! ใช้ไหม๋ล่ะ แต่สำหรับจูนมันก็กินไม่ได้ เช่นกันค่ะ..

         แต่จูนว่านะค่ะ ความรักมันคือการเอาใจใส่ถึงแม้มันจะกินไม่ได้ แต่มันก็สามารถทำให้เราอิ่มอกอิ่มใจได้ !!! ความรักไม่ใช่สิ่งเลวร้ายอะไรทำไมคนรอบข้างของตัวจูนต้องสั่งใจของจูนให้ลืมเรื่องราว จูนไม่ได้สั่งใจจูนน่ะ ที่ต้องลืมเขาคนนั้น เหตุที่ต้องทำเพราะสิ่งแวดล้อม ! จูนยังคงคิดถึงรักแรกคนแรกของจูน เขาคนนั้นคือคนที่จูนคิดไว้ว่าจะเป็นคนสุดท้ายในชีวิต แต่มันคงเป็นไปไม่ได้หรอกค่ะ เพราะเราอยู่ในสังคมที่กว้างใหญ่ เราเจอผู้คนมากมาย หลาย ๆ คน เดิมผ่านมาเพื่อที่จะผ่านไปไม่มีอะไรหยุดอยู่ที่เราไปตลอดกาล ! แม้แต่สายลม ยังพัดผ่านมาแตะต้องลำตัวยังผ่านมาเพื่อที่จะทำให้เรารู้สึกสบายสดชื่นจากนั้นในเวลาไม่นาน สายลมนั้นต้องพัดผ่านไป !

นาฬิกากับกาลเวลา ต่างกันอย่างไร นะหรือ ? ในความคิดของจูนนะ จูนว่านาฬิกาเราให้ใครไปแล้วยังสามารถเอากลับคืนมาได้ แต่ เวลาเราให้ใครไปแล้วเราไม่สามารถที่จะเอากลับคืนมาได้ ! ความรู้สึกที่อยากจะรักนะหรือมันคืออะไรในความคิดของหลาย ๆ คน ?????

        ในความคิดจูน จูนว่ามันคือส่วนที่สมองสั่งมันไม่ใช้ใจหรอกที่จะมาสั่งให้รักคนนู้นทีคนนี้ที จูนว่าแรกพบที่สบตาหรือแรกพบที่รู้จัก สมองของเรามันสั่งแค่ว่า อยากทำความรู้จัก อยากพูดคุย แต่พอได้รู้จักได้พูดคุย เราจะรู้สึกว่าปลื้ม นานวันเข้ามันก้อจะเริ่มชอบ กาลเวลาพัดผ่านไปเรื่อย ๆ เราจะรู้สึกว่าเราผูกพัน และจากนั้น ความรักก็จะตามมา ไม่มีสิ่งไหนในโลกนี้ ที่จะรับรู้ได้ทันทีเมื่อแรกเห็น ว่าเรา “ รัก ”

         จูนเองก็เคยเป็นมาก่อน จูนรู้จักกับผู้ชายคนหนึ่งผ่านทางโลกออนไลน์ ใช่ค่ะ นั้นแหละคนที่จูนพูดถึงอยู่บ่อย ๆ จูนรู้จักกับเขามาเมื่อวันที่ ๒๖/๐๒/๐๙ และจูนเขียนนิยายนี้ขึ้นมาเมื่อวันที่ ๑/๐๕/๑๐ จูนรู้จักกับเขาคนนั้นมาเป็นเวลา ๑ ปี ๒ เดือน กว่า ๆ อาจจะเป็นเวลาสั้น ๆ แต่มันมีค่ามันมีความทรงจำต่าง ๆ มากมาย มันมีความหมายในทุก ๆ วัน แม้แต่เสี้ยววินาทีนั้น คำล่ำลา ก็ยังไม่ได้ยิน จูนไม่ได้ทิ้งเขา และเขาก็ไม่ได้ทิ้งจูน บอกแล้วไงค่ะ ว่าเหตุที่เราต้องพรากจากกัน มันอยู่ที่สิ่งแวดล้อม ใจของสองเรายังผูกพันกันอยู่ จูนเชื่ออย่างนั้นค่ะ เหมือนว่าจูนหลงตัวเองเกินไปมากเลยใช่ไหมค่ะ !